΄Εχω και ποδήλατο!

   

press for ENGLISH

Πάμε μια βόλτα?
Τρεις εβδομάδες περίπου μετά την λήξη του εγκλεισμού και της "ακινησίας" που η καραντίνα επέφερε ανάμεσα στις πολλές αλλαγές που συνέβησαν και που ακόμα εξακολουθούν να συμβαίνουν ήταν το ότι ...κινηθήκαμε.
Κινηθήκαμε σωματικά, κινηθήκαμε και περπατήσαμε στην πόλη και πέριξ αυτής όπως ποτέ ίσως άλλοτε.
Ο.Κ.. ίσως όχι όλοι αλλά οι περισσότεροι από  μας.
Οξύμωρο αλλά αληθινό.
Με τη συμπλήρωση του εντύπου ή με το sms και το αξέχαστο νούμερο "6", όλοι έξω σε μια πόλη που συχνά είχα την αίσθηση βγαίνοντας πως παίρνω μέρος σε αλλόκοσμη ταινία του Roy Andersson και πως αυτή δεν είναι η πραγματικότητα. Αλλά σκηνικό έργου.
Με τα πόδια, με τα σκυλάκια τους πολλοί αλλά και με τα ποδήλατα τους αρκετοί, σε σημείο που γνωστός έμπορος ήρθε και δήλωσε κατακόρυφη αύξηση στις πωλήσεις την ποδηλάτων της τάξης του 40%!
Εξαιρετικά θετικό βρίσκω το νέο : ποια ρύπανση του περιβάλλοντος, ποιο πρόβλημα με το κυκλοφοριακό, ποια οικονομία?
Kαι τι τρόπος για να κρατιέται κανείς σε φόρμα κι υγεία !
Για να αναφέρω μόνο κάποια απ τα ΜΟΝΟ καλά του να μετακινείται κανείς με το ωραίο του ποδήλατο.
Για μένα που πρώτα μάθαμε να ποδηλατούμε και μετά να περπατάμε, που λέει κι ο αδερφός μου, που είχε κι έχει το πιο παλιό μαγαζί ποδηλάτων στην γενέτειρα, ήταν και είναι πάντα αυτό: το απόλυτο μέσο μετακίνησης!
Πρώτα μετακίνησης και δευτερευόντως άθλησης.
Κι αυτό ακριβώς είναι το θέμα: κι αφορά τον τρόπο ζωής και άρα τον τρόπο που ντύνεται κανείς.
Ποτέ  δεν ντύθηκα "αθλητικά" για να καβαλήσω το ποδήλατό μου.
ΟΜΩΣ πρόσεχα πολύ δύο πράγματα: να μην γλιστράνε τα παπούτσια μου, ναι μπορώ και να ποδηλατώ και με τακουνάκι άμα θέλω.
ΚΑΙ: να μην δείχνω εσώρουχο, που σημαίνει πως ποδηλατώ ΚΑΙ με φούστα άμα θέλω.
Το να βρίσκεται λοιπόν κανείς να μετακινείται με το ποδήλατό του δεν σημαίνει πως πρέπει να χάσει και το στυλ του!
Με το κατάλληλο κι έξυπνο styling μπορείς να σταθείς και να παραβρεθείς παντού.
Ο αγαπημένος μου Scott-Sartorialist έχει απαθανατίσει με τον φακό του υπέροχες εικόνες αστών όλων των τύπων, φύλων, ηλικιών και στυλ στις μητροπόλεις του κόσμου τούτου.
Είναι η πόλη μας ΤΟΣΟ όμορφη με μια βόλτα με το ποδήλατο...
Κι ίσως τελικά αυτή να είναι κι η καταλληλότερη  συγκυρία στο να γίνουν κάποια έργα σε επίπεδο πολιτείας γύρω από αυτό.
So: Join the ride!

Στη φωτό το αγαπημένο μου "σπαστό" ποδήλατο με το αγαπημένο μου σορτσάκι που δεν δείχνει ποτέ το εσωρουχάκι.

Fancy a ride?

Three weeks after the ‘lockdown’ and the immobility imposed by social distancing, a major change -among many others and some still emerging-  was that we did …move,
physically and emotionally; we made our way around and close to the city, probably more than ever.

OK, maybe not all of us, but most. Strange, but true.
Whether having filled a form or sent the unforgettable SMS indicating “No 6",
we all wandered around the city; indeed, I sometimes had the feeling I was in an otherworldly film by Roy Andersson  or that in a stage set:
on foot, many walking their dogs, several riding bikes, to the point that a well-known bike shop owner announced a sharp increase of around 40% in the number of bikes sold!
I also find it wonderful that the new topic of discussion is: what pollution, what traffic jam, what economy?

Not to mention that one keeps fit and stays healthy!
These are just some of the few -and ONLY- good aspects of cycling.
For us ‘’who first rode and then walked”, as my brother – the proud owner of the oldest bike shop in our hometown- has always been the transport means par excellence!
Primarily a way of moving around town and, secondarily, a way to exercise.

This is exactly what matters and it also has to do with one’s lifestyle and, therefore, what one chooses to wear.
I never had a ‘sportif’ look when going on a bike ride.
HOWEVER, I always made sure that my shoes did not slip -indeed, I even ride in sensible heels-
AND that I did not reveal anything I did not mean to, which means I can EVEN ride in a skirt, if I so wish.  
Riding a bike in no way means that one loses their style!
Smart and appropriate styling allows you to feel comfortable anytime anywhere.
My favorite Scott-The Sartorialist has captured wonderful snapshots of city dwellers of every type, gender, age or style in the metropoles of our world.
Our city is SOOOO beautiful  when riding a bike...
And, maybe, these are probably the perfect circumstances for the authorities to undertake necessary works and facilitate city cycling.
So, Join the ride!

Photo: my favorite ‘folding’ bicycle and my favorite shorts, which are never uncomfortably revealing!

---

Σαν ίδιες αλλά όχι όμοιες.

Σαν ίδιες αλλά όχι όμοιες.

      Η πρώτη φορά που θυμάμαι να ντύνω μαμά & κόρη  θεματικά βρίσκεται πίσω στα '90ς.Τον περασμένο αιώνα δηλαδή.
      Φωτογραφία στα μάτια μου. Σ' ένα τρυφερό λιλά χρώμα το αφράτο πλεκτό πουλόβερ με βελούδινα ρέλια στα τελειώματα στο χρώμα της μαντζέτας, για τη μαμά Δήμητρα και ένα μικρό φορεματάκι σε Α γραμμή για την μικρή 2χρονη τότε Ναυσικά.
      Από τότε δεν είναι λίγες οι φορές που συνέβη ξανά, δίνοντας μου πάντα μια ιδιαίτερη χαρά αυτή η διαδικασία, θυμίζοντάς μου την σχέση με τη δική μου μαμά.
      Αυτή την ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ μάνας κόρης και που αφορά εκτός των άλλων ΚΑΙ την εμφάνιση.
      Όταν λοιπόν η μητέρα ψάχνει και φροντίζει την μικρή της κόρη να ντυθεί παρόμοια με κείνη, το ολόιδιο είναι κάτι άλλο..
.....δεν σημαίνει απαραίτητα ντύνω την κούκλα και γίνομαι και εγώ κούκλα μαζί της. Αυτό είναι ίσως μια πρόχειρη ανάγνωση.
      Έχει να κάνει με το ότι φροντίζω να μοιράζομαι με την κόρη μου τον κόσμο μου, της δείχνω τον τρόπο, την μυώ!
      Είναι σαν να δίνει ένα σήμα πως της επιτρέπει να της μοιάσει και αργότερα της επιτρέπει να δοκιμάζει παίζοντας, τα τακούνια της,  το κραγιόν  ή τα σκουλαρίκια της και κάποια στιγμή να φτάσει να της χαρίσει εκείνο το δαχτυλίδι κειμήλιο.
      Αλλά και πάλι δεν είναι μόνο η κοκεταρία που μοιράζεται. Μόνο.
      Και ομοιάζει χωρίς να μοιάζει.
      Οφείλω πολλά στη δική μου μαμά Ευδοκία.
      'Ενα απ' αυτά έχει να κάνει με τον τρόπο που ντυνόταν η ίδια αλλά και το πως έντυνε κι εμένα.
      Με τις πράξεις της κι όχι με λόγια με εκπαίδευσε να μην είμαι ανταγωνιστική, επιτρέποντάς με όμως ταυτόχρονα να είμαι ξεχωριστή.
       Και όταν  μαθαίνεις αυτό νωρίς απ την μαμά σου αυτό είναι πιο εύκολο μετά να συνεργάζεσαι καλύτερα με τις όμοιες ή τις διαφορετικές.

        Όταν η μαμά φροντίζει τη κόρη της κατ' αυτόν τον τρόπο είναι πολύ πιθανό, ο κόσμος αυτός εκτός από όμορφος ίσως γίνει και λίγο καλύτερος.
        Καλύτερος μεταξύ μάνας  κόρης, καλύτερος μεταξύ ημών των γυναικών