Κυριακή 31 Μαΐου 2020

΄Εχω και ποδήλατο!


   
press for ENGLISH

Πάμε μια βόλτα?
Τρεις εβδομάδες περίπου μετά την λήξη του εγκλεισμού και της "ακινησίας" που η καραντίνα επέφερε ανάμεσα στις πολλές αλλαγές που συνέβησαν και που ακόμα εξακολουθούν να συμβαίνουν ήταν το ότι ...κινηθήκαμε.
Κινηθήκαμε σωματικά, κινηθήκαμε και περπατήσαμε στην πόλη και πέριξ αυτής όπως ποτέ ίσως άλλοτε.
Ο.Κ.. ίσως όχι όλοι αλλά οι περισσότεροι από  μας.
Οξύμωρο αλλά αληθινό.
Με τη συμπλήρωση του εντύπου ή με το sms και το αξέχαστο νούμερο "6", όλοι έξω σε μια πόλη που συχνά είχα την αίσθηση βγαίνοντας πως παίρνω μέρος σε αλλόκοσμη ταινία του Roy Andersson και πως αυτή δεν είναι η πραγματικότητα. Αλλά σκηνικό έργου.
Με τα πόδια, με τα σκυλάκια τους πολλοί αλλά και με τα ποδήλατα τους αρκετοί, σε σημείο που γνωστός έμπορος ήρθε και δήλωσε κατακόρυφη αύξηση στις πωλήσεις την ποδηλάτων της τάξης του 40%!
Εξαιρετικά θετικό βρίσκω το νέο : ποια ρύπανση του περιβάλλοντος, ποιο πρόβλημα με το κυκλοφοριακό, ποια οικονομία?
Kαι τι τρόπος για να κρατιέται κανείς σε φόρμα κι υγεία !
Για να αναφέρω μόνο κάποια απ τα ΜΟΝΟ καλά του να μετακινείται κανείς με το ωραίο του ποδήλατο.
Για μένα που πρώτα μάθαμε να ποδηλατούμε και μετά να περπατάμε, που λέει κι ο αδερφός μου, που είχε κι έχει το πιο παλιό μαγαζί ποδηλάτων στην γενέτειρα, ήταν και είναι πάντα αυτό: το απόλυτο μέσο μετακίνησης!
Πρώτα μετακίνησης και δευτερευόντως άθλησης.
Κι αυτό ακριβώς είναι το θέμα: κι αφορά τον τρόπο ζωής και άρα τον τρόπο που ντύνεται κανείς.
Ποτέ  δεν ντύθηκα "αθλητικά" για να καβαλήσω το ποδήλατό μου.
ΟΜΩΣ πρόσεχα πολύ δύο πράγματα: να μην γλιστράνε τα παπούτσια μου, ναι μπορώ και να ποδηλατώ και με τακουνάκι άμα θέλω.
ΚΑΙ: να μην δείχνω εσώρουχο, που σημαίνει πως ποδηλατώ ΚΑΙ με φούστα άμα θέλω.
Το να βρίσκεται λοιπόν κανείς να μετακινείται με το ποδήλατό του δεν σημαίνει πως πρέπει να χάσει και το στυλ του!
Με το κατάλληλο κι έξυπνο styling μπορείς να σταθείς και να παραβρεθείς παντού.
Ο αγαπημένος μου Scott-Sartorialist έχει απαθανατίσει με τον φακό του υπέροχες εικόνες αστών όλων των τύπων, φύλων, ηλικιών και στυλ στις μητροπόλεις του κόσμου τούτου.
Είναι η πόλη μας ΤΟΣΟ όμορφη με μια βόλτα με το ποδήλατο...
Κι ίσως τελικά αυτή να είναι κι η καταλληλότερη  συγκυρία στο να γίνουν κάποια έργα σε επίπεδο πολιτείας γύρω από αυτό.
So: Join the ride!

Στη φωτό το αγαπημένο μου "σπαστό" ποδήλατο με το αγαπημένο μου σορτσάκι που δεν δείχνει ποτέ το εσωρουχάκι.

Fancy a ride?

Three weeks after the ‘lockdown’ and the immobility imposed by social distancing, a major change -among many others and some still emerging-  was that we did …move,
physically and emotionally; we made our way around and close to the city, probably more than ever.
OK, maybe not all of us, but most. Strange, but true.
Whether having filled a form or sent the unforgettable SMS indicating “No 6",
we all wandered around the city; indeed, I sometimes had the feeling I was in an otherworldly film by Roy Andersson  or that in a stage set:
on foot, many walking their dogs, several riding bikes, to the point that a well-known bike shop owner announced a sharp increase of around 40% in the number of bikes sold!
I also find it wonderful that the new topic of discussion is: what pollution, what traffic jam, what economy?
Not to mention that one keeps fit and stays healthy!
These are just some of the few -and ONLY- good aspects of cycling.
For us ‘’who first rode and then walked”, as my brother – the proud owner of the oldest bike shop in our hometown- has always been the transport means par excellence!
Primarily a way of moving around town and, secondarily, a way to exercise.
This is exactly what matters and it also has to do with one’s lifestyle and, therefore, what one chooses to wear.
I never had a ‘sportif’ look when going on a bike ride.
HOWEVER, I always made sure that my shoes did not slip -indeed, I even ride in sensible heels-
AND that I did not reveal anything I did not mean to, which means I can EVEN ride in a skirt, if I so wish.  
Riding a bike in no way means that one loses their style!
Smart and appropriate styling allows you to feel comfortable anytime anywhere.
My favorite Scott-The Sartorialist has captured wonderful snapshots of city dwellers of every type, gender, age or style in the metropoles of our world.
Our city is SOOOO beautiful  when riding a bike...
And, maybe, these are probably the perfect circumstances for the authorities to undertake necessary works and facilitate city cycling.
So, Join the ride!

Photo: my favorite ‘folding’ bicycle and my favorite shorts, which are never uncomfortably revealing!

Κυριακή 10 Μαΐου 2020

Σαν ίδιες αλλά όχι όμοιες.

Σαν ίδιες αλλά όχι όμοιες.


      Η πρώτη φορά που θυμάμαι να ντύνω μαμά & κόρη  θεματικά βρίσκεται πίσω στα '90ς.Τον περασμένο αιώνα δηλαδή.
      Φωτογραφία στα μάτια μου. Σ' ένα τρυφερό λιλά χρώμα το αφράτο πλεκτό πουλόβερ με βελούδινα ρέλια στα τελειώματα στο χρώμα της μαντζέτας, για τη μαμά Δήμητρα και ένα μικρό φορεματάκι σε Α γραμμή για την μικρή 2χρονη τότε Ναυσικά.
      Από τότε δεν είναι λίγες οι φορές που συνέβη ξανά, δίνοντας μου πάντα μια ιδιαίτερη χαρά αυτή η διαδικασία, θυμίζοντάς μου την σχέση με τη δική μου μαμά.
      Αυτή την ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ μάνας κόρης και που αφορά εκτός των άλλων ΚΑΙ την εμφάνιση.
      Όταν λοιπόν η μητέρα ψάχνει και φροντίζει την μικρή της κόρη να ντυθεί παρόμοια με κείνη, το ολόιδιο είναι κάτι άλλο..
.....δεν σημαίνει απαραίτητα ντύνω την κούκλα και γίνομαι και εγώ κούκλα μαζί της. Αυτό είναι ίσως μια πρόχειρη ανάγνωση.
      Έχει να κάνει με το ότι φροντίζω να μοιράζομαι με την κόρη μου τον κόσμο μου, της δείχνω τον τρόπο, την μυώ!
      Είναι σαν να δίνει ένα σήμα πως της επιτρέπει να της μοιάσει και αργότερα της επιτρέπει να δοκιμάζει παίζοντας, τα τακούνια της,  το κραγιόν  ή τα σκουλαρίκια της και κάποια στιγμή να φτάσει να της χαρίσει εκείνο το δαχτυλίδι κειμήλιο.
      Αλλά και πάλι δεν είναι μόνο η κοκεταρία που μοιράζεται. Μόνο.
      Και ομοιάζει χωρίς να μοιάζει.
      Οφείλω πολλά στη δική μου μαμά Ευδοκία.
      'Ενα απ' αυτά έχει να κάνει με τον τρόπο που ντυνόταν η ίδια αλλά και το πως έντυνε κι εμένα.
      Με τις πράξεις της κι όχι με λόγια με εκπαίδευσε να μην είμαι ανταγωνιστική, επιτρέποντάς με όμως ταυτόχρονα να είμαι ξεχωριστή.
       Και όταν  μαθαίνεις αυτό νωρίς απ την μαμά σου αυτό είναι πιο εύκολο μετά να συνεργάζεσαι καλύτερα με τις όμοιες ή τις διαφορετικές.
        Όταν η μαμά φροντίζει τη κόρη της κατ' αυτόν τον τρόπο είναι πολύ πιθανό, ο κόσμος αυτός εκτός από όμορφος ίσως γίνει και λίγο καλύτερος.
        Καλύτερος μεταξύ μάνας  κόρης, καλύτερος μεταξύ ημών των γυναικών 

       

Τετάρτη 29 Απριλίου 2020

Confidential του 2011

    Πριν φύγει αυτός ο δύσκολος για πολλούς μήνας είπα να τον κάνω λίγο δυσκολότερο για μένα.
    Να τακτοποιήσω τον χώρο αναλογικό & ψηφιακό.
    Δεν θα προλάβω..... Το βλέπω....
    Ανακάλυψα λοιπόν πως μου έλειπε μία ψηφιακή φωτογραφία , που να είναι κάτι περισσότερο από ωραία.
    Να είναι σημαντική. Εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε το ταξίδι μου, και η στιγμή έγινε  καρμική.

     Είναι μια σκηνή  στο χειμερινό τεύχος του Confidential του έτους 2011 πριν πάψει να κυκλοφορεί.

    Εγώ πάλι το μόνο που ξέρω είναι ότι το ρούχο που βλέπω είναι αυτό που έκανα σ' ένα απο τα πιο δύσκολα βράδια της ζωής μου.
    Ενα μαύρο-χρυσό μεταξωτό brocade με μαύρες chiffon βελούδινες τιράντες κι ένα δικέφαλο κεντημένο στην μέση .
    Ενα και μοναδικό κομμάτι.

Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης: «Μύθοι της μόδας»

    Από το σαλόνι μου στο λιμάνι η BiBi μου
σε νέες κινηματογραφικές περιπέτειες..

    Τρεις μέρες, 3 φιλμ, 3 εμβληματικά πρόσωπα της μόδας.

    27 - 29 Ιανουαρίου 2019  στην αιθουσα"Σταύρος Τορνές" στο λιμάνι με την υποστήριξη της ομάδας Nouvelle Amicale και την προσωπική φροντίδα της Στελλίνας Τρωιάνου, την οποία και ευχαριστώ ιδιαιτέρως και από δω, καθώς συναντιόμαστε  εκεί αλλά και μεταξύ μας.
    Δε θα μπορούσα να λείψω φυσικά από αυτό το κάλεσμα , ούτε ως σχεδιάστρια με τη BiBi, ούτε ως φανατική σινεφίλ βέβαια,σε μια τέτοια εμπνευσμένη εκδήλωση που να αφορά τον συγκερασμό Μόδας & Κινηματογράφου με μια καθόλου τυχαία επιλογή των ταινιών !
    Ιδιαιτέρως όμως χάρηκα γιατί πληθαίνουν εκείνες οι φωνές που εκφράζουν πως η Μόδα δεν είναι μόνο ρούχα, αλλά ούτε τηλεοπτικό προϊόν προς κατανάλωση σύμφωνα με τον Γιώργο Τζιρτζιλάκη, καθηγητή του Τμήματος .Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας "..που εγκλώβισαν το θέμα σε παρωχημένα στερεότυπα και αφέλειες, που απλά διεγείρουν τη φαντασία, κατανέμοντας τη μίζερη ψευδαίσθηση της τηλεοπτικής δημοσιότητας":  όπως έγραψε μεταξύ άλλων με  αφορμή το event, για δύο πρόσφατες γνωστές εκπομπές της ελληνικής TV.


Η Μόδα ως πολιτισμός, ξανά λοιπόν, και το ενδιαφέρον του κοινού πολύ μεγάλο αν κρίνω απo την προσέλευση.

Κυριακή 12 Απριλίου 2020

Dianne Vreeland

      Είπα Dianne Vreeland
      και θυμήθηκα κάτι εξαιρετικό συνήθως έκανε εκείνη προτρέποντάς μας ταυτόχρονα να σκεφτούμε ίσως να κάνουμε κι εμείς. 
      Ελεγε λοιπόν πως στην αρχή  κάθε σαιζόν διάλεγε ΑΥΣΤΗΡΑ
      ΕΝΑ και ΜΟΝΟ ζευγάρι παπούτσια.
      Ήταν εκείνα που θα την εξυπηρετούσαν παντού και με ΟΛΑ τα look της. Πρόκειται τώρα για την  D.Vreeland  ναι??
      Τώρα.. θα ήθελα να σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό άραγε για το στυλ της κάθε μιας απο εμας, για το πορτοφόλι μας, για την οικονομία του σπιτιού μας, για τo sustainable fashion, για τα σκουπίδια της μόδας που παράγονται και καίγονται τελικά καιόποια άλλη προέκταση θέλει ας δει ο κανείς.
       Πάντως ως ΠΡΩΗΝ shoe junkie  ( αμαρτία εξομολογουμένη ουκ έστιν αμαρτία) είμαι με την Dianne.
Kαι όχι με την Imelda Marcos

Τρίτη 7 Απριλίου 2020

Υγρό μέταλλο


Υγρό μέταλλο το υλικό λεπίδα όρθια η κορμοστασιά της.


Ξέρεις ότι το παρακάνες όταν το πρώτο σου βιολί, μετά το τελείωμα του άνισου γαζώματος της πιέτας στο  μεταξωτό σιφόν βελούδο σε λοξή κοπή, σου δηλώνει ξεφυσώντας "πέθανα!". Αλλά: Εργασία. Η μόνη θεραπεία!

"Sur Mesure" βίλα Καπαντζή

Το παρακάτω κείμενο-μαρτυρία ανήκει στον αγαπητό φίλο συγγραφέα Γιώργο Γκόζη που εκείνος και  η Μαρία του, με τίμησαν με παρουσία τους εκείνο το βράδυ στο ΜΙΕΤ.


  "  Χτες στη βίλα Καπαντζή, έδρα του πολιτιστικού κέντρου του ΜΙΕΤ, ήταν τα εγκαίνια της έκθεσης μόδας «Sur Mesure», όπου Έλληνες σχεδιαστές συνομιλούν διά των έργων τους με τους Γάλλους συναδέλφους τους.
    Η ωραία εκδήλωση και η πρωτοβουλία ανήκει στο Γαλλικό Ινστιτούτο.

    Η πόλη, κομμένη στα δύο από την αποβίβαση επί της γής της των κακόμοιρων κυβερνητικών ορδών αυτού του πανέμορφου τόπου, οι οποίες υπάρχει το σοβαρό ενδεχόμενο να πιστεύουν στ´ αλήθεια πως ο πλανήτης οφείλει να σταματά να περιστρέφεται όταν εκείνοι δεν είναι εκεί και που θέλει να ασχολούνται όλοι μαζί τους.
     Επομένως, η ασύλληπτη προσέλευση του κόσμου στη χτεσινοβραδυνή εκδήλωση αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα
ακόμα και μετά την πολύωρη διχοτόμηση, πέρα από το ευεξήγητο πως τους γυρίζει την πλάτη: ο κόσμος προχωρά εμπρός.
      Αυτό κάνει και η γλυκύτατη και λαμπερή μας φίλη Φωτεινή Λάζου - Fotini Lazou που συμμετέχει στην έκθεση με δύο της δημιουργίες: προχωρά εμπρός, όπως κάθε δημιουργός της ζωής, άλλωστε.
Έτσι είναι.
     Οι αυτόφωτοι άνθρωποι λαμπρύνουν ολόφωτοι τον κόσμο μας με την παρουσία τους."

Populal Posts