Confidential του 2011

    Πριν φύγει αυτός ο δύσκολος για πολλούς μήνας είπα να τον κάνω λίγο δυσκολότερο για μένα.
    Να τακτοποιήσω τον χώρο αναλογικό & ψηφιακό.
    Δεν θα προλάβω..... Το βλέπω....
    Ανακάλυψα λοιπόν πως μου έλειπε μία ψηφιακή φωτογραφία , που να είναι κάτι περισσότερο από ωραία.
    Να είναι σημαντική. Εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε το ταξίδι μου, και η στιγμή έγινε  καρμική.

     Είναι μια σκηνή  στο χειμερινό τεύχος του Confidential του έτους 2011 πριν πάψει να κυκλοφορεί.

    Εγώ πάλι το μόνο που ξέρω είναι ότι το ρούχο που βλέπω είναι αυτό που έκανα σ' ένα απο τα πιο δύσκολα βράδια της ζωής μου.
    Ενα μαύρο-χρυσό μεταξωτό brocade με μαύρες chiffon βελούδινες τιράντες κι ένα δικέφαλο κεντημένο στην μέση .
    Ενα και μοναδικό κομμάτι.


    Ενώ τους δυο τους αγκαλιάζει θαρρείς επίσης, η φωτογενής και γκλόριους Αριστοτέλους σε μια υπέρλαμπρη μέρα, που τίποτα τότε δεν προμήνυε αυτά που θα ερχόταν να ζήσουμε στα επόμενα χρόνια ..

    Εχω χαζέψει. Να κοιτώ. Δεν είναι ρούχο πια. Δεν είναι το ρούχο που έκανα. Δεν πρόκειται για τα ρούχα.
    Είναι αυτό που είπε πολύ χαριτωμένα η μαμά μου όταν την είδε:" Mα αυτό είναι καρτ ποστάλ!"
    Αμίλητη την κοιτώ τότε αμίλητη και τώρα. Αλλά για διαφορετικούς λόγους.
Είναι αυτό που η Μόδα μπορεί να κάνει κάποιες στιγμές. Χωρίς όμως να τα καταφέρνει πάντα..
    Πρόκειται για εκείνη την ιδανική συνθήκη και στιγμή που συναντιούνται άριστοι* επαγγελματίες, ενέργειες, θεοί και άγιοι, πρόσωπα πράγματα και ρούχα για να παράξουν το όνειρο. Να παράξουν πολιτισμό.Θα κάνει κάποιους να φανταστούν, να ονειρευτούν.
    Κι αυτό από μόνο είναι σπουδαίο.
    Σκέφτομαι με θλίψη πόσο δύσκολο είναι σήμερα να βρεθεί ένα "καθαρό" αστικό τοπίο, μια γωνιά ώστε να στηθεί σήμερα μια αντίστοιχη φωτογραφία για ένα στρητ φάσιον και δυσκολεύομαι πραγματικά να τη βρω και δεν είμαι η μόνη.
    Οπως δεν είναι μόνο η δική μας πόλη που υποφέρει από μουντζούρες και βανδαλισμούς..

    Θέλω τώρα  10 χρόνια σχεδόν μετά ,να βρίσκουμε όλοι τη δύναμη και το κουράγιο ο καθείς απ' το πόστο του, να ποιούμε και να εκτιμούμε την ομορφιά.
    Να κάνουμε αντίσταση στο βανδαλισμό. Κάθε είδους.
    Να κάνουμε αντίσταση στην ευκολία της βίας. Κάθε είδους.
    Είναι άπειρα ωραιότερο το να χτίζεις.
    Είναι στόχος. Είναι δρόμος.

*Ευχαριστώ πολύ (δις) τον Dimitris Andritsos και την ομάδα του για τη φωτό.